hidup kat rumah.

meleleh air mata kerana aku terlalu sensitif. yaaaa, aku sensitif, tanya kawan kawan.

hidup kat rumah, kalau mama ckp sikit, mesti aku menangis, biasa lah, aku ni jenis yg tak terima hakikat sikit. cengeng. hidup kat rumah, sgt banyak dugaan, takut nk buat salah, takuuuuuut sangat. hidup kat rumah, tak bebas mcm org lain, tapi takpelah, untuk kebaikan diri sendiri jugak mak ayah aku buat mcm tu kan, dia tak nak aku liar sgt. hidup kat rumah, tak sah kalau sehari tak gaduh dgn adik adik aku, tp takpelah, air yg dicincang takkan putus. hidup kat rumah, tak sah kalau tak berendam dgn air mata, back to the first point, banyak betul dugaan.

untunglah korang kalau ondeway balik rumah dlm kereta tu, mak ayah korang borak borak dgn korang, aku tak dapat mcm tu, parents aku tak bercakap pn dgn aku. kadang kadang aku rasa diorang benci aku, tp tak mungkinlah sbb semua parents sayang kt anak dia. meleleh jugak air mata aku kadang kadang dlm kereta bila kehadiran aku mcm tak disedari, tegur pn idok, apa pn idok. sedih kan? sedih jugak bila tengah happy happy then masuk kereta kena marah sbb turun lambat -.- meleleh lagi sekali air mata tu.

tapi biarlah mengalir air mata ni. air mata aku ni tak boleh compare pun dgn jerih perih mak ayah aku besarkan aku. aku ni dah lah degil, suka sgt ikut kepala sendiri, tak nak dengar cakap, rebellious. Ya Allah, teruknya aku ni kan? haih. bak tajuk essay BM, seorang ibu boleh menjaga 10 orang anak tetapi 10 orang anak belum tentu boleh menjaga seorang ibu. sedih pulak bila tengok tajuk tu. tu yg bersemangat nak tulis essay tu. hewhew.

aku nak jaga mak ayah aku sampai aku tua. aku tak nak jd macam sesetengah org yg abaikan mak ayah diorang tu. zalim namanya. then, bila aku ada anak nanti, aku harap, anak aku pn jaga aku baik baik. well, aku nk tunjuk contoh yg baik kt anak anak aku. insya Allah :)